نعم / كثر التعب حاجة تؤدّي :
لانهيار انسان
وأنا مآ أوعدك إنّي بأتم بعشرتك ، وآقف !
يمكن أروح ويبقى لك عندي :
معزّة ، واحترام ، وشآن
أو أبقى بالقهر جنبك وأنا من داخلي ‘ نآزف !
حشآ ماجيت لك " شايل " عشآن
{ اطلعك غلطآن } !
ودليل إنّك مزودها معاي ، وقلت : ما يخالف
أشوف وأسكت و و و .. وأحزن !
أبيك تحس بالأحزان
و وضعي حيييل ( جايز لك ) :
حزين ، وسآكت ، وشآيف !
تجآزف في علآقتنا ولا حسّيت بك " ندمآن " !
ولو خسرنا بعض مو منّي !
[ أنا ما قلت لك جآزف ]
كثير أشيآء صارت لي حزينة وموجعة أحيآن
ولآ شفتك تواسيني ! مع إنك :
تدري وعاااارف
ترى ماجيت أبكسر خاطرك ،
لا قلت لك : تعبااان !
ولا أظن تنهي جروحي حبيبي : قولتك [ آسف ]
قليل من التعب يكفي يَ غالي ،
[ لانهيار انسان ]
وكثير من التعب فيني من أسبابك وأنا وآقف ..
{ مهمآ نڪًۈن آليۈم عن بعضنآ آبعآد
تبقـﮱ آلمشآعر من غلآڪً مغمـۈره
ميزة غلآڪً ليـآ فقـد شۈفتـڪً زآد
ۈ تصَير سآعآته تسـآۈي شهـۈره
عسـﮱحيآتڪً حب ۈ آيآمـڪً آعيـآد
ۈ عسـﮱ سنينڪً بآلغـرآم معمـۈره }