ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﺩﺷﺪﻧﺖ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﻋﺎﺑﺮﺍﻥ،ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺍﺳﺖ ...ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮒ ﺳﺒﺰ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺎﺷﯽ؟ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺵ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦﺩﻧﻴﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﻢ. ﺗﻮ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﯼﺑﺰﺭﮒ ﺗﻨﻬﺎﺋﻴﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﯽ...ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﯿﻠﯽ ﺭﻭﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻮﺍﺯﺷﮕﺮﺕ ﺑﻮﺩ...ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻧﮕﺎﻩﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ، ﭘﯿﺎﺩﻩ ، ﺍﯾﻦ ﺗﻮ ﻭ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼﭘﺎﯼ ﻣﻦﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ، ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺑﯽﭼﺮﺍﻍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽﻫﺮﮔﺰﺩﺳﺘﻲ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ ﻭﻗﺘﻲ ﻗﺼﺪ ﺷﻜﺴﺘﻦﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻱ ﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻜﻦﻭﻗﺘﻲ ﻗﺼﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺍﺭﻱ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﮕﻮﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻱﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﻗﻠﺒﻲ ﺭﺍ ﻗﻔﻞ ﻧﻜﻦ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻠﻴﺪﺵﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻱ...ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ , ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝﺗﻮ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺍﺳﺖ , ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﻫﺮﮐﻪﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺳﺮﺍﻏﺖ , ﺟﻮﺍﺑﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺳﺖ

ﻭﻗﺘﯽﮔﺮﯾﺒﺎﻥﻋﺪﻡﺑﺎﺩﺳﺖﺧﻠﻘﺖﻣﯽﺩﺭﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺍﺑﺪﭼﺸﻢﺗﻮﺭﺍﭘﯿﺶﺍﺯﺍﺯﻝﻣﯽﺁﻓﺮﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻭﻗﺘﯽﻋﻄﺶ ﻃﻌﻢﺗﻮ ﺭﺍﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺖ ﺷﺪﻡ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺩﻟﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽﯾﮏﺁﻥ ﺷﺪ ﺍﯾﻦﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﺎﻥﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩﺁﻥﺩﻡﮐﻪﭼﺸﻤﺎﻧﺖﻣﺮﺍﺍﺯﻋﻤﻖﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽﮐﻪﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻡﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﻧﺎﻣﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﺁﺩﻡ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺠﺪﻩﮐﺮﺩﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭼﺸﻤﺎﻥﺗﻮﻧﻪﺁﺗﺸﯽﻭﻧﻪﮔﻠﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽ**********************

"ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎﻡ...ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎﻡ/ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ﺩﺭﺷﺎﺥ"ﺗﻼﺟﻦ" ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﻧﮓ ﺳﯿﺎﻫﯽ/ﻭﺯﺍﻥ ﺩﻝﺧﺴﺘﮕﺎﻧﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ؛/ﺗﻮﺭﺍﻣﻦﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢ/ﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎﻡ، ﺩﺭﺁﻥ ﺩﻡ، ﮐﻪ ﺑﺮﺟﺎ، ﺩﺭﻩ ﻫﺎ ﭼﻮﻥﻣﺮﺩﻩ ﻣﺎﺭﺍﻥ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺍﻧﺪ؛/ﺩﺭﺁﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﺩﺩﺳﺖ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭﮐﻮﻫﯽ ﺩﺍﻡ،/ﮔﺮَﻡﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﯾﺎﻧﻪ، ﻣﻦ ﺍﺯﯾﺎﺩﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﺎﻫﻢ؛/ ﺗﻮﺭﺍﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢ

* * * **ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﯾﺎﺭﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻡﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻮﺱ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩﻫﻮﺱ ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﭼﺘﺮ ﻭ ﺳﺮ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﻗﺪﻡﺑﺰﻧﻢﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﯿﺲ ﺧﯿﺲ ﺷﻮﻡ ، ﺧﯿﺲ ﺗﺮ ﺍﺯﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ…. ﺧﯿﺲ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﺲ ﺧﯿﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺩﻟﻢﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺯ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﻢ ،ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ.ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻐﻀﺶﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮﻡ ،ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ،ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ ، ﻭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﯾﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺳﯿﻞﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﻨﺪﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻡﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ، ﭼﻮﻥﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﻭﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ، ﺑﻐﺾ ﻏﺮﯾﺒﯽﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼﺭﻋﺪﺵ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ ،ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﯾﺎﺭﻡ ﻫﺮ ﺟﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ﺻﺪﺍﯼﻣﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ.ﺻﺪﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﺸﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﯿﺲ ﻭ ﺩﻟﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ،ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻟﯽ…ﮐﺠﺎﯾﯽ ﺍﯼ ﯾﺎﺭ ﻣﻦ ؟ﮐﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ،ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺟﺎﯾﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ.ﮐﺎﺵ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺷﺒﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ،ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ.ﻗﺼﻪ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ،ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪﻋﺎﺷﻘﻢ.ﺁﺭﯼ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﻊ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺍﺳﺖ.* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﭼﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲﺩﺍﺷﺘﻴﻢﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﻴﻢ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻴﻢﮐﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﻲ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﮐﺴﻲﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢﺳﮑﻮﺕ ﭘﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ...ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻲ ﺁﻣﺪﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻤﺎﻥ ﻣﻲﺁﻳﺪ!!ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺩﻝ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﻟﻪﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺯﺑﺎﻥﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ...ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻪ

ﺑﻮﯼﺑﺎﺭﺍﻥ،ﺑﻮﯼﺳﺒﺰﻩ،ﺑﻮﯼﺧﺎﮎﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼﺷﺴﺘﻪ،ﺑﺎﺭﺍﻥﺧﻮﺭﺩﻩ،ﭘﺎﮎﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽﻭ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺑﯿﺪﻋﻄﺮﻧﺮﮔﺲ،ﺭﻗﺺ ﺑﺎﺩﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺑﺎﻧﮓﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼﺷﺎﺩﺧﻠﻮﺕ ﮔﺮﻡ ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎﯼ ﻣﺴﺖﻧﺮﻡ ﻧﺮﻣﮏ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺍﯾﻨﮏ ﺑﻬﺎﺭﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝﺭﻭﺯﮔﺎﺭ…ﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﻭﺩﺷﺘﻬﺎﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﻭﺳﺒﺰﻩﻫﺎﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎﺯﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯿﺨﮏﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﺯﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯﺷﺮﺍﺏﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ…ﺍﯼ ﺩﻝ ﻣﻦ،ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺟﺎﻣﻪﺀ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽﭘﻮﺷﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﻡﺑﺎﺩﻩﺀ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽﻧﻮﺷﯽﺯ ﺟﺎﻡﻧﻘﻞ ﻭﺳﺒﺰﻩﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖﺟﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪﺗﻬﯽ ﺍﺳﺖﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ»ﺗﻮ«ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﻧﺮﻗﺼﯽﺑﺎ ﻧﺴﯿﻢﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ»ﻣﻦ«ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺘﻢ ﻧﺴﺎﺯﺩﺁﻓﺘﺎﺏﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ»ﻣﺎ«ﺍﮔﺮ ﮐﺎﻣﯽ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ ﺍﺯﺑﻬﺎﺭ…ﮔﺮ ﻧﮑﻮﺑﯽ ﺷﯿﺸﻪﺀ ﻏﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮓﻫﻔﺖ ﺭﻧﮕﺶ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺭﻧﮓ

e)Agar baran budam anghadrmibaridam ta ghobarghamhayat shoste shavad.agarparvane budam gerd mohabbate tomicharkhidam .chegune tosif konamto ra ke sharmandeye yas sepidenegahat nashavam morvaridashkam ra nesarat khaham kardmanand shabnami dar barabarekhorshid mohabat to soud mikonam

to age baz koni panjareyi samte delat mitavan goft ke man chelcheleye lale toam mesle yek poupake sarm zade dar baresh barf sakht mohtaj be garmaye toam

اگر باران بودم آن قدر می باریدم تاغبار غمهایت شسته شود.اگر پروانه بودم گرد محبت می چرخیدم.چگونه توصیف کنم توراکه شرمنده ی یاس سپید نگاهت نشوم مروارید اشکم رانثارت خواهم کردو مانند شبنمی در برابر خورشید محبت تو صعود می کنم

to age baz koni panjareyi samte delat mitavan goft ke man chelcheleye lale toam mele yek poupake sarm zade dar baresh barf sakht mohtaj be garmaye toam

کاشکی مانیتورت بودم همیشه رخ به رخت بودم کاشکی کیبوردت بودم همیشه زیر انگشتات بودم کاشکی هدستت بودم همیشه در گوشت بودم کاشکی موست بودم همیشه توی مشتت بودم کاشکی پسوردت بودم همیشه توی ذهنت بودم کاشکی کامپیوترت بودم همیشه عاشقم بودی!

کاشکی مانیتورت بودم همیشه رخ به رخت بودم کاشکی کیبوردت بودم همیشه زیر انگشتات بودم کاشکی هدستت بودم همیشه در گوشت بودم کاشکی موست بودم همیشه توی مشتت بودم کاشکی پسوردت بودم همیشه توی ذهنت بودم کاشکی کامپیوترت بودم همیشه عاشقم بودی!

حافظ ز چشمان قشنگ تو غزل ساخت

هرکس که تورا دید به چشمان تو دل باخت

نقاش غزل تا که به چشمان تو پرداخت

دیوانه شد از طرز نگاهت قلم انداخت

به تو عادت کرده بودم
اي به من نزديک تر از من
اي حضورم از تو تازه
اي نگاهم از تو روشن
به تو عادت کرده بودم
مثل گلبرگي به شبنم
مثل عاشقي به غربت
مثل مجروحي به مرهم
لحظه در لحظه عذابه
لحظه هاي من بي تو
تجربه کردن مرگه
زندگي کردن بي تو
من که در گريزم از من
به تو عادت کرده بودم
از سکوت و گريه شب
به تو حجرت کرده بودم
با گل و سنگ و ستاره
از تو صحبت کرده بودم
خلوت خاطره هامو
با تو قسمت کرده بودم
خونه لبريز سکوته
خونه از خاطره خالي
من پر از ميل زوالم
عشق من تو در چه حالي

دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !غضب آلود به او غیظی کرد !این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !هر دو را بغض ربود...دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

شیشه شکستنیت زندگی گذشتنیست این فقط محبت است که همیشه ماندنیست

har ke hajate khod az ghire khoda mitalabad ou gedayist ke hajat ze geda mitlabad

har ke hajate khod az ghire khoda mitalabad ou gedayist ke hajat az gheire khoda mitlabad

:می خوام یه قصری بسازم پنجره هاش آبی باشه*من باشم و تو باشی یک شب مهتابی باشه*می خوام یه کاری بکنم شاید بگی دوسم داری*می خوام یه حرفی بزنم که دیگه تنهام نذاری*می خوام برات از آسمون یاسای خوشبو بچینم* می خوام شبا عکس تورو تو خواب گل ها ببینم*می خوام که جادوت بکنم همیشه پیشم بمونی*ازتو کتاب زندگیم یه حرف رنگی بخونی*امشب می خوام برای تو یه فال حافظ بگیرم*اگه که خوب در نیومد به احترامت بمیرم*امشب می خوام تاخودصبح فقط برات دعاکنم*برای خوشبخت شدنت خدا خدا کنم