zendegi ham chon badkonaki ast dar dastane koudaki. Ke hamishe tarse az tarkidane an lezate dashtanash ra az bein mibarad

shab dar cheshmane man ast be siyahiye cheshmane man negah kon rouz dar cheshmene manast be sefidiye chemane man negah kon shabo rouz dar cheshmane man ast (hossiene panahi)

عشق باهم زیر باران ایستادن و خیس شدن نیست.عشق آن است که یکی برای دیگری چتری شود و او هیچ گاه نفهمد که چرا خیس نشد

عشق باهم زیر باران ایستادن و خیس شدن نیست.عشق آن است که یکی برای دیگری چتری شود و او هیچ گاه نفهمد که چرا خیس نشد

شمع سوزان توام اینگونه خاموشم نکن¤در کنارت نیستم اما فراموشم نکن

ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﻭﯾﻰﭼﻪ ﺯﯾﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻪﺁﺭﺯﻭﯾﻰ؟!ﺑﻪ ﮐﺴﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﯾﻰ ﻭﺑﯿﻨﻢﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺯﺑﺎﻧﻰ، ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮﯾﻰ!ﻏﻢ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪﻗﺘﻠﻢﺗﻮ ﺑِﺒُﺮ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺗﻦِ ﻣﻦ، ﺑِﺒَﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻧﻪ،ﮔﻮﯾﻰ!ﺑﻪ ﺭﻩ ﺗﻮ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﺎﻟﻢ، ﺯﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﺲ ﮐﻪﻣﻮﯾﻢﺷﺪﻩﺍﻡ ﺯﻧﺎﻟﻪ، ﻧﺎﻟﻰ، ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺯﻣﻮﯾﻪ،ﻣﻮﯾﻰﻫﻤﻪ ﺧﻮﺷﺪﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻄﺮﺏ ﺑﺰﻧﺪ ﺑﻪﺗﺎﺭ، ﭼﻨﮕﻰﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺷﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﮕﻰ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻣﻮﯾﻰ!ﭼﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﺑﺪ ﺳﻮﻯ ﺁﺏ، ﺗﺸﻨﻪﮐﺎﻣﻰ؟ﭼﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻡ ﺟﻮﯾﺪ ﺯﻟﺐ ﺗﻮ،ﮐﺎﻣﺠﻮﯾﻰ؟ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺣّﻢ، ﺩﻣﻰ ﺍﻯ ﺳﺤﺎﺏﺭﺣﻤﺖ!ﻣﻦ ﺧﺸﮏ ﻟﺐ ﻫﻢ ﺁﺧﺮ ﺯﺗﻮ ﺗﺮ ﮐﻨﻢﮔﻠﻮﯾﻰ؟!ﺑﺸﮑﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﻣﻦ، ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻯ ﭼﺸﻢﻣﺴﺘﺖ!ﺳﺮ ﺧﻢّ ﻣﻰ ﺳﻼﻣﺖ، ﺷﮑﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺳﺒﻮﯾﻰﻫﻤﻪ ﻣﻮﺳﻢ ﺗﻔﺮّﺝ، ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﻭﺻﺤﺮﺍﺗﻮ ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﻪ، ﺑﻨﺸﯿﻦ ﮐﻨﺎﺭﺟﻮﯾﻰ!ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﺭﻩ ﺩﻫﻨﺪﻡ، ﮐﻪ ﮔﻠﻰ ﺑﻪ ﮐﺎﻡﺑﻮﯾﻢﻧﻪ ﺩﻣﺎﻍ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺷﻨﻮﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ،ﺑﻮﯾﻰﺯﭼﻪ ﺷﯿﺦ ﭘﺎﮐﺪﺍﻣﻦ، ﺳﻮﻯ ﻣﺴﺠﺪﻡﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؟!ﺭﺥ ﺷﯿﺦ ﻭ ﺳﺠﺪﻩﮔﺎﻫﻰ، ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﺧﺎﮎﮐﻮﯾﻰﺑﻨﻤﻮﺩﻩ ﺗﯿﺮﻩ ﺭﻭﺯﻡ، ﺳﺘﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﭼﺸﻤﻰﺑﻨﻤﻮﺩﻩ ﻣﻮ ﺳﭙﯿﺪﻡ، ﺻﻨﻢ ﺳﭙﯿﺪﺭﻭﯾﻰ!ﻧﻈﺮﻯ ﺑﻪ ﺳﻮﻯِ )ﺭﺿﻮﺍﻧﻰِ( ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻣﺴﮑﯿﻦﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺭﺕ، ﺍﻣﯿﺪﺵ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﯿﭻﺳﻮﯾﻰ

ﯾﻪ ﺷﻌﺮ ﻃﻨﺰ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﺣﻤﺪﯼ.ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﺩﺭ ﺑﻮﺭﺱ ﺩﻭ ﺻﺪ ﺳﻬﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩﺍﻭﻗﺎﺕ ﻓﺮﺍﻏﺘﺶ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖﺩﻩ ﺩﯾﺶ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺳﺮﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﺳﺎﯾﺖِﺳﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻭ ﺩﺍﺕ ﻛﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ!ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻥ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﺳﯿﻤﺎﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻢ ﺍﻟﺘﺰﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﮔﻪ ﻣﺤﻮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺯﻟﯿﺨﺎﺳﺖﮔﻪ ﻛﻒ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺍﺯ ﻗﻄﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ!ﻭﯾﻼﯼ ﻓﺮﺍﺥ! ﺩﺭ ﻟﻮﺍﺳﺎﻥﻛﻪ ﻣﺮﻍ ﻭ ﺧﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﻛﺎﺑﯿﻨﺖ MDF ﻧﺪﺍﺭﺩﺍﻣﺎ ﺳﻨﺪ ﺑﻨﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩﺁﻧﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﺭَﺵﺩﯾﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺍﺭﺍﺩﺍﻡ ﺩﺍﺭﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﺩﻩ ﻣﺪﺭﻙ ﺩﻛﺘﺮﺍ ﻭ ﺍﺭﺷﺪﺍﺯ ﻛﺎﻟﺞ ﺩﺍﺵ ﻏﻼﻡ! ﺩﺍﺭﺩﺍﺯ ﺑﺲﻛﻪ ﻟﯿﺎﻗﺘﺶ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖﭼﻨﺪﯾﻦ ﭘُﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖﻛﺎﯾﻦ ﭘﺴﺖ ﻋﻠَﯽﺍﻟﺪﻭﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺴﻜﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﻋُﻤﺮﻩﻋﺰﻡ ﺳﻔﺮ ﺳﯿﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺍﺳﻜﻨﺎﺱ ﺍﺳﺖﮔﺮ ﺣﺮﻣﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﺍﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﺨﯿﺺ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻃﺸﺘﯽﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺯ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﯼ- ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎﺩﺭ ﻗﺎﻃﺒﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩﺍﺯ ﺧﯿﻞ ﺧﻮﺍﺹ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺭﺍﺍﺯ ﺻﺪﻗﻪ ﺳﺮ ﻋﻮﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻓﻘﺮ ﺍﺳﺖﺍﯾﻦ ﻣﻠﻚ ﺍﮔﺮ ﻗﻮﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﺧﻮﺏ ﺣﺎﻝ ﻛﺮﺩﯼﺷﻌﺮﻡ ﭼﻘﺪَﺭ ﭘﯿﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ؟

AGAR ASHEGH SHODAN PAS YEKGONAH AST …DELE ASHEGH SHEKASTAN SADGONAH AST…AGAR MAH BODAM BE HARJA KEBODI,SORAGHET RO AZ KHODAMIGEREFTAM …AGAR SANG BODAM BE HARJA KEBODI,SARE RAHGOZARE TO JAMIGEREFTAM …AGAR MAH BODI BE SAD NAZSHAYAD,SHABI BAR LABE BAMAMMINESHASTI …AGAR SANG BODI BE HARJA KEBODAM,MARA MISHEKASTI ...AGE BA TO BODAN ESHTEBAHE,AGETO RO KHASTAN ESHTEBAHE,AGEASHEGHE TO BODANESHTEBAHE,AGE VASE TO MORDANESHTEBAHE,PAS BEDON KE TOGHASHANG TARIN ESHTEBAHI

ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ﮔﻔﺖ:ﺗﺎﺯﻩ ﺷﮑﻔﺘﻢ،ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ.ﺍﺯﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ :ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ﮔﻔﺖ:ﻓﻌﻼ ﺩﺭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﻏﺮﻗﻢ.ﺍﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﺩﺭ ﺟﻠﻮﻩﯼ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺁﻥ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ .ﺍﺯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ﮔﻔﺖ:ﻣﺜﻞ ﺣﺮﻑﺁﺭﻭﻡ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﺭﻭﯼ ﻗﻠﺒﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪﻭ ﺗﻮﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﮐﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ).ﺩﮐﺘﺮ ﺣﯿﺪﺭﯼ )

ﻗﺎﻳﻘﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ، ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﻪ ﺁﺏ.ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﻏﺮﻳﺐ ﻛﻪ ﺩﺭﺁﻥﻫﻴﭽﻜﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﻪ ﻋﺸﻖ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍﺑﻴﺪﺍﺭ ﻛﻨﺪ*** . ﻗﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﺗﻮﺭ ﺗﻬﻲ ﻭ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻱﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺍﻧﺪ. ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺑﻲ ﻫﺎ ﺩﻝﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺴﺖ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎ - ﭘﺮﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﺪﺭ ﻣﻲﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺎﺑﺶ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﺎﻫﻲ ﮔﻴﺮﺍﻥ ﻣﻲ ﻓﺸﺎﻧﻨﺪﻓﺴﻮﻥ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﻴﺴﻮﻫﺎﺷﺎﻥ*** . ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢﺭﺍﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ(( : ﺩﻭﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ، ﺩﻭﺭ.ﻣﺮﺩ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺯﻥ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻪﺳﺮﺷﺎﺭﻱ ﻳﻚ ﺧﻮﺷﻪ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩ. ﻫﻴﭻ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺗﺎﻻﺭﻱ،ﺳﺮﺧﻮﺷﻲ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻜﺮﺩ. ﭼﺎﻟﻪ ﺁﺑﻲ ﺣﺘﻲ،ﻣﺸﻌﻠﻲ ﺭﺍ ﻧﻨﻤﻮﺩ. ﺩﻭﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ، ﺩﻭﺭ. ﺷﺐ ﺳﺮﻭﺩﺵ ﺭﺍﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻧﻮﺑﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﺳﺖ*** . ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢﺧﻮﺍﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺍﻧﺪ. ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﺷﻬﺮﻱﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﺠﻠﻲ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﻡ ﻫﺎﺟﺎﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻮﺍﺭﻩ ﻫﻮﺵ ﺑﺸﺮﻱﻣﻲ ﻧﮕﺮﺩ. ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﻛﻮﺩﻙ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﻬﺮ، ﺷﺎﺧﻪﻣﻌﺮﻓﺘﻲ ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﻴﻨﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻲﻧﮕﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﻌﻠﻪ، ﺑﻪ ﻳﻚ ﺧﻮﺍﺏ ﻟﻄﻴﻒ. ﺧﺎﻙ،ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﺍ ﻣﻲ ﺷﻨﻮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻱ ﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺩ*** . ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺳﺖﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺳﻌﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﺤﺮﺧﻴﺰﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺙ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻲ ﺍﻧﺪ.*** ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺳﺖ! ﻗﺎﻳﻘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ.***** ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮﻱ

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست*آن چنان که تار و پود و قلب من ازهم گسست*می روم با زخم هایی مانده از یک سال سرد*آن هم برفی که آمدآشیانم را شکست*می روم اما نگویی بی وفا بودو نماند*از هجوم سایه ها دیگر نگاهم خسته است*راستی یادت بماند از گناه چشم تو*تاول غربت به روی باغ احساسم نشست*طرح ویران کردنم اما عجیب و ساده بود*روی جلد خاطراتم دست طوفان نقش بست

andouh ke khorshid shodi tange ghouroub afsous ke mahtab shodi vaghte shar gofti cho khorshid zanam souye to par choun mah mikonam az panjare sar raze in gofte faghat khoda midanad daramat doust be ghadri ke khoda midanad

شب ها بی توپلک غزل بسته می شود*از لحظه ها بی تو دلم خسته می شود*باور نمی کند دل مغرور وساکتم*هرلحظه بیش تر به تو وابسته می شود

"اگر که قطبی و سردم اگر مطرودم و طردم،شبیه خانه ای قطبی برایت گرم می گردم"نبین خاموشم و ساکت نبین مثل صدف سردم،من اعماق اقیانوس به سویت روی آوردم"عوض کن رنگ باور را ببین حس شناور را، برای رفتن از اینجا بکش از خواب لنگر را"به تو محتاجم ای عشق،برای قد کشیدن،کمک کن پر بگیرم،من از این پیله ی تن،گرفته از غم تو،دل تنهایی من،کمک کن ردشم از شب،تو ای فانوس روشن"اگر زودم اگر دیرم من از فاصله دلگیرم،من از احساس لبریزم بدون عشق می میرم"ببین شب ها نمی خوابم ببین که خیلی بی تابم،شبیه شمع می سوزم غم تو می کنه آبم"

دوستان عزیز من چند وقتیه حالم گرفتس مثل هوای بهاری گرفته هستم با کم ترین ناراحتی اشک از چشمام سرازیر میشه حال غریبی دارم نمی دونم حالم چطوری وچه وقت بهتر میشه* ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﯾﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﯾﻢ ﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﻧﯿﺎﻣﻮﻥ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ، ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺗﺮﮎ ﻣﺚ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﺎ ﻓﺮﺍﻭﻭﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﮔﺮﯾﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺩﻣﺎﺱ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﮔﻞ ، ﻣﺎﻝ ﺍﺷﮏ ﺷﺒﻨﻤﺎﺱ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺯﺷﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﭼﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮﺩﺍﻣﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻮﻥ ﺑﺎﺯﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻣﻮﻥ ﻏﺮﻕ ﮔﻼﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺎﺯﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻩ ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺐ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﺁﺩﻡ ، ﺗﻮ ﻭﻃﻨﺶ ﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﻣﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻃﻠﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ، ﺷﻤﺪﻭﻧﯿﺎ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﻥ ﺩﻻﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻨﻦ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﺷﻘﻦ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺍﻥ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺳﺒﮏ ﻣﯽ ﺷﯽ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﯿﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﮐﻮﺩﮐﻦ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺩﻻ ﯾﻪ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﻋﺮﻭﺳﮑﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺑﺎﺯﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﻨﻪ ، ﺗﻮﻟﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺗﺎﺏ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﮔﻼ ﻣﯿﺎﻥ ﻋﯿﺎﺩﺗﺖ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ ﺁﺧﺮ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﻋﺒﺎﺩﺗﺖ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺗﻨﻬﺎﻥ ﻣﺚ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺑﺎ ﺯﺧﻤﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺁﺷﻨﺎﻥ ، ﻣﺚ ﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﻏﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻏﺼﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ، ﺁﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺣﺎﻓﻆ ﻭﺍﺳﺖ ﻭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻌﺮﺍﺷﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﻣﺪﺍﻭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﻥ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﯿﻢ ، ﺗﻮ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ، من هم جدا

لحظه های بی کسی مو من به دست گریه دادم اما آروم نگرفتم نرسید کسی به دادم می گن گریه شونه می خواد وقت گریه شونه ای نیس توی قلب عاشق من دیگه هیچ بهونه ای نیس با غزل های رهایی قصه ی دردمو بنویس بنویس عشقی نمونده رو لبم اسم کسی نیس بغض من هم بغض پاییز چشم من بارونی و خیس فصل آفتابی اینجا سایه ای دنبال من نیس!

ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﺭَﺧﺖ ﭼﻮ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑَﺮَﻧﺪ / ﻣﺪﺗﯽﺩﺭ ﻋﻘﺐ ِ ﺳﺮ ﻧﮕﺮﻧﺪﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﻡ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ /ﭼﺸﻢ ﺣُﺠﺎﺝ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ِ ﺳﺮ ﺍﺳﺖﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﺎﺭ / ﺑﺎﺯ ﺑﺎﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ /ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﺗﻮ ﺻَﻨﻢ ﻗﺒﻠﻪ ﯼ ِ ﺁﻣﺎﻝِ ﻣﻨﯽ / ﭼﻮﻥ ﮐﻨﻢﺻﺮﻑ ِ ﻧﻈﺮ ؟ ﻣﺎﻝ ِ ﻣﻨﯽﺭﻭﯼ ﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﯼ ِ ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪ ﯼ ِ ﻣﺎﺳﺖ /ﻣَﺮﺩُﻡ ِ ﺩﯾﺪﻩ ﯼ ِ ﻣﺎ ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻤﺎﺳﺖ

ﺍﻫﻞ ﻛﺎﺷﺎﻧﻢﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖﺗﻜﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺧﺮﺩﻩ ﻫﻮﺷﯽ ، ﺳﺮﺳﻮﺯﻥ ﺫﻭﻗﯽ .ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺖ .ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ .*****ﻭ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﻜﯽ ﺍﺳﺖ :ﻻﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﻮﻫﺎ ، ﭘﺎﯼ ﺁﻥ ﻛﺎﺝ ﺑﻠﻨﺪ.ﺭﻭﯼ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺁﺏ ، ﺭﻭﯼ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮔﯿﺎﻩ .*****ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ .ﻗﺒﻠﻪ ﺍﻡ ﯾﻚ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ .ﺟﺎﻧﻤﺎﺯﻡ ﭼﺸﻤﻪ ، ﻣﻬﺮﻡ ﻧﻮﺭ .ﺩﺷﺖ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﻣﻦ .ﻣﻦ ﻭﺿﻮ ﺑﺎ ﺗﭙﺶ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎﻩ ، ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩﻃﯿﻒ .ﺳﻨﮓ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ :ﻫﻤﻪ ﺫﺭﺍﺕ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﻣﺘﺒﻠﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢﻛﻪ ﺍﺫﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ ، ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﺳﺮﻭﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺭﺍ ، ﭘﯽ )) ﺗﻜﺒﯿﺮﺓ ﺍﻻﺣﺮﺍﻡ ((ﻋﻠﻒ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢﭘﯽ )) ﻗﺪ ﻗﺎﻣﺖ (( ﻣﻮﺝ .****

ﺑﯽ ﺗﻮ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﺍﯼ ﺧﺪﺍﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺸﻮﻡﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺍﻭﺍﺭﻩ ﺻﺤﺮﺍ ﻣﯿﺸﻮﻡﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺍﺧﺮ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﮐﯿﺴﺘﻢﺑﯽ ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﻢﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺣﺘﯽ ﻣﮑﻦ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺟﺪﺍﺍﺯﺧﻮﺩﺕﺍﻧﮑﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺴﭙﺮﺩﻩ ﺍﻡﺧﻮﺏ ﺩﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺟﻮﺩﻭ ﺻﻔﺎﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﺍﯼ ﺧﺪﺍ

ﻣﻮﺟﯿﻢ ﻭ ﻭﺻﻞ ﻣﺎ، ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﯾﺪﻥﺍﺳﺖ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ، ﺭﻓﺘﻦﺭﺳﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﯾﻢ، ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﺍﺧﮕﺮﯾﻢ ﺷﻤﻌﯿﻢ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻣﺎ، ﺩﺭ ﺧﻮﺩﭼﮑﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻣﺮﻍ ﺑﯽ ﭘﺮﯾﻢ، ﺍﺯ ﻓﻮﺝﺩﯾﮕﺮﯾﻢ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺎﻝ ﻣﺎ، ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺗﭙﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖﭘﺮ ﻣﯽﮐﺸﯿﻢ ﻭ ﺑﺎﻝ، ﺑﺮ ﭘﺮﺩﻩﯼ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﻋﺠﺎﺯﺫﻭﻕ ﻣﺎ، ﺩﺭ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﯿﭻﻧﯿﺴﺘﯿﻢ، ﺟﺰ ﺳﺎﯾﻪﺍﯼ ﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺁﯾﯿﻦ ﺁﯾﻨﻪ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ،ﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﺧﺎﻣﺸﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ، ﺗﻨﻬﺎﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﯽ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺑﯽ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ، ﭼﯿﺪﻥﺭﺳﯿﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﯿﻢ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻣﺎ، ﺍﺯ ﮐﺎﻝ ﭼﯿﺪﻥﺍﺳﺖ