English
arya2085 guestbook (2761) Sign guestbook
ﺣﯿﺪﺭﺑﺎﺑﺎ،ﺩﻭﻧﯿﺎ ﯾﺎﻻﻥ ﺩﻭﻧﯿﺎﺩﯼ*ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﺎﻥ،ﻧﻮﺣﺪﺍﻥ ﻗﺎﻻﻥ ﺩﻭﻧﯿﺎﺩﯼ*ﺍﻭﻏﻮﻝ ﺩﻭﻏﺎﻥ،ﺩﺭﺩﻩ ﺳﺎﻻﻥ ﺩﻭﻧﯿﺎﺩﯼ*ﻫﺮﮐﯿﻤﺴﯿﻪ ﻫﺮ ﻧﻪ ﻭﺋﺮﯾﺐ ﺁﻟﯿﺒﺪﯼ*ﺍﻓﻼﻃﻮﻧﻨﺎﻥ ﺑﯿﺮ ﻗﻮﺭﯼ ﺁﺩ ﻗﺎﻟﯿﺒﺪﯼ*ﺣﯿﺪﺭﺑﺎﺑﺎ ،ﯾﺎﺭ ﻭ ﯾﻮﻟﺪﺍﺵ ﺩﻭﻧﺪﻭﻟﺮ*ﺑﯿﺮ ﺑﯿﺮ ﻣﻨﯽ ﭼﻮﻟﺪﻩ ﻗﻮﯾﻮﺏ ﭼﻮﻧﺪﻭﻟﺮ*ﭼﺸﻤﻪ ﻟﺮﯾﻢ ،ﭼﯿﺮﺍﺧﻼﺭﯾﻢ،ﺳﻮﻧﺪﻭﻟﺮ*ﯾﺎﻣﺎﻥ ﯾﺌﺮﺩﻩ ﮔﻮﻥ ﺩﺅﻧﺪﯼ ﺁﺧﺸﺎﻡ ﺍﻭﻟﺪﯼ*ﺩﻭﻧﯿﺎ ﻣﻨﻪ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﺷﺎﻡ ﺍﻭﻟﺪﯼ
* * * **ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﯾﺎﺭﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻡﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻮﺱ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩﻫﻮﺱ ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﭼﺘﺮ ﻭ ﺳﺮ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﻗﺪﻡﺑﺰﻧﻢﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﯿﺲ ﺧﯿﺲ ﺷﻮﻡ ، ﺧﯿﺲ ﺗﺮ ﺍﺯﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ…. ﺧﯿﺲ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﺲ ﺧﯿﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺩﻟﻢﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺯ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﻢ ،ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ.ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻐﻀﺶﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮﻡ ،ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ،ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ ، ﻭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﯾﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺳﯿﻞﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﻨﺪﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻡﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ، ﭼﻮﻥﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﻭﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ، ﺑﻐﺾ ﻏﺮﯾﺒﯽﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼﺭﻋﺪﺵ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ ،ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﯾﺎﺭﻡ ﻫﺮ ﺟﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ﺻﺪﺍﯼﻣﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ.ﺻﺪﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﺸﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﯿﺲ ﻭ ﺩﻟﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ،ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻟﯽ…ﮐﺠﺎﯾﯽ ﺍﯼ ﯾﺎﺭ ﻣﻦ ؟ﮐﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ،ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺟﺎﯾﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ.ﮐﺎﺵ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺷﺒﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ،ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ.ﻗﺼﻪ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ،ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪﻋﺎﺷﻘﻢ.ﺁﺭﯼ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﻊ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺍﺳﺖ.* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Agar baran budam anghadr mibaridam ta ghobar ghamhayat shoste shavad.agar parvane budam gerd mohabbate to micharkhidam .chegune tosif konam to ra ke sharmandeye yas sepide negahat nashavam morvarid ashkam ra nesarat khaham kard manand shabnami dar barabare khorshid mohabat to soud mikonam
ﺐﯿﺠﻋ ﻭ ﻦﺘﺷﺍﺩ ﺖﺳﻭﺩ ﺖﺳﺍ ﺐﯾﺮﻏﻥﺪﺷ ﻪﺘﺷﺍﺩ ﺖﺳﻭﺩ ﺮﺗ.ﯽﺴﮐ ﻢﯿﻧﺍﺪﯿﻣ ﯽﺘﻗﻭﺩﺭﺍﺩ ﻥﺎﻤﺘﺳﻭﺩ ﻝﺩﻭ ﻥﺎﺟﺎﺑ...ﻭ ﺎﻬﺴﻔﻧ ﻭﻪﺸﯾﺭ ﺶﻧﺎﺟ ﻭ ﺡﻭﺭ ﺭﺩ ﻥﺎﻤﻫﺎﮕﻧ ﻭ ﺍﺪﺻﻖﺷﺎﻋ ﻭﺍ ﻪﭼﺮﻫ ﻢﯾﺮﯿﮔ ﯽﻣ ﺶﯾﺯﺎﺑ ﻪﺑ ﺪﻧﺍﻭﺩﺮﺗ،ﺮﺗ ﺵﻮﺧﺮﺳ ﺎﻣ،ﻭ ﺮﺗ ﮎﺯﺎﻧ ﻝﺩ ﻭﺍ ﻪﭼﺮﻫﺮﺘﻤﺣﺭ ﯽﺑ ﺎﻣ،ﻪﺼﻗ ﻡﺎﻤﺗ ﺖﺴﯿﻧﺎﻣﺯﺍ ﺮﯿﺼﻘﺗﻥﺎﻤﺷﻮﮔ ﻪﺑ ﻪﻧﻮﮕﻨﯾﺍ ﻪﻧﺎﻘﺷﺎﻋ ﯼﺎﻫﺪﻧﺍ ﻩﺪﺷ ﻩﺪﻧﺍﻮﺧ.
دنيا رو ببين
بچه بوديم از آسمان باران می آمد بزرگ شديم از چشمهايمان باران می آيد
بچه بوديم درد دل ها را به هزار ناله ميگفتيم همه می فهميدند
بزرگ شديم درد دلها را به صد زبان ميگوييم هيچکس نمی فهمد!
بچه بوديم از آسمان باران می آمد بزرگ شديم از چشمهايمان باران می آيد
بچه بوديم درد دل ها را به هزار ناله ميگفتيم همه می فهميدند
بزرگ شديم درد دلها را به صد زبان ميگوييم هيچکس نمی فهمد!
دنیا رو ببین
بچه بودیم از آسمان باران می آمد بزرگ شدیم از چشمهایمان باران می آید
بچه بودیم درد دل ها را به هزار ناله میگفتیم همه می فهمیدند
بزرگ شدیم درد دلها را به صد زبان میگوییم هیچکس نمی فهمد!
بچه بودیم از آسمان باران می آمد بزرگ شدیم از چشمهایمان باران می آید
بچه بودیم درد دل ها را به هزار ناله میگفتیم همه می فهمیدند
بزرگ شدیم درد دلها را به صد زبان میگوییم هیچکس نمی فهمد!
[[Hearty friend,s are unit life in straggly body]] plz view my profile
غریب است دوست داشتن و عجیب تر دوست داشته شدن.وقتی میدانیم کسی باجان ودل دوستمان دارد...و نفسها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دواند به بازیش می گیریم هرچه او عاشق تر،ما سرخوش تر،هرچه او دل نازک تر و ما بی رحمتر،تقصیر ازمانیست تمام قصه های عاشقانه اینگونه به گوشمان خوانده شده اند.
ميرسد روزی که بی من روزها را سرکنی
ميرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی
ميرسد روزی کنار قبر من
شعرهای کهنه ام را مو به مو از بر کنی
ميرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی
ميرسد روزی کنار قبر من
شعرهای کهنه ام را مو به مو از بر کنی
دخترک خندید وپسرک ماتش برد !که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !غضب آلود به او غیظی کرد !این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !هر دو را بغض ربود...دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
