ﭼﺘﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺖ، ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﻓﮑﺮ ﺭﺍ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺩ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ.ﻋﺸﻖ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺖ. ﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺯﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰ ﻧﻮﺷﺖ،ﺣﺮﻑ ﺯﺩ، ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮐﺎﺷﺖ. ﺳﻬﺮﺍﯼﺳﭙﻬﺮﯼ¤¤¤¤¤¤

ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﻣﺴﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢﻭﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﻇﺎﻫﺮﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭ،ﭼﻮﺏ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﺗﺖ ﮐﺮﺩﻭ ﺭﻓﺖ،ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺧﺎﻃﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭﺭﻓﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻦ ﮐﻪﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺭﻓﺘﻨﯿﺴﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺑﻨﺪﻭ ﺑﺎﺭ ﻭ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽﺍﻧﺘﻈﺎﺭ*ﺁﻩ ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ،ﻫﻢﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ

بزرگترين ارزويم انست كه كوچكترين ارزويت باشم

: ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ...ﺩﺭﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻫﺮ ﺷﺒﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺑﺎ ﺍﻳﻦﻫﻤﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﻳﺎﺱ ﻋﻄﺮ ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻲ ﺑﻮﻳﻢ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﻟﮕﻴﺮﻡﻣﻦ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺍﻳﻦ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﺩﺭﮔﻴﺮﻡ ﻃﻮﻓﺎﻥﺯﺩﻩ ﺍﻡ،ﺳﺎﺣﻞ ﺍﻣﻨﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻱ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺮﻳﻨﻢ،ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺩﻟﻲ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﻱ ﻳﺎﺭﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻣﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻱﺗﻮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻳﺎﺭﻡ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮﺭﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ،ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻣﺎﻧﻢﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﻳﻢ ﻛﺰ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢﻛﺮﺩ ﻳﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺟﺪﺍﻳﻴﺴﺖ ﺑﺪﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﺑﺎﺯﺷﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﺩﺭﻃﻠﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ:ﺩﻝ ﺗﻨﮕﻢ ﻭ ﺍﺑﺮﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﺭﺩ ﻭﺯ ﺩﻭﺭﻱ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﻣﻦﻣﻲ ﻧﺎﻟﺪ

ﺳﺮﺥ ﺷﺪ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﺯ ﻫﺮﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﮐﺎﺵ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﻧﺪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﺸﺎﯾﻨﺪ ﮐﻪﭘﺮ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻟﺒﺖﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺨﻮﺭ ﺗﺎ ﻧﺨﻮﺭﯼ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﯽ ﻧﮕﺮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼﺗﻮ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﻦ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺁﻩ ﺍﮔﺮ ﺯﻟﻒ ﺗﻮﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﺷﻮﺩ ﻧﺮﺳﺪ ﻫﯿﭻﺳﭙﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻨﺮ ﻋﺎﺷﻘﯽﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﺴﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺪﻩﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﯿﺰ ﻣﺨﺘﺼﺮﯾﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﮏﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺣﺒﻪ ﯼ ﻗﻨﺪ.ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﺑﺎﻋﺸﻖ ﻧﻮﺵﺟﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ،ﺧﺎﮎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﻢﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖﻣﻦ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺍﺯ ﺑﺪﯼ ﮔﺮﯾﺨﺘﻢﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﺳﯿﺪ...ﻭ ﻣﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍﯾﺎﻓﺘﻢﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﺮﺩﻡﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻬﺎﺳﺖﻣﻦ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﻪ ﺍﻡﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﻨﺪﻡﺯﯾﺮﺍ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺷﮏ ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪﻡﺑﻮﺩﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﺳﺒﮏ ﺷﺪﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽﻫﺎ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺑﺪﯼ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺳﻨﮓ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻋﻠﻒ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺩﺷﻤﻨﯽ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻫﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﺮﻍ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺁﺏ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ:ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﺑﺎﺵﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﻪﺷﻮﻡﻭﺑﺮﻑ ﺁﺏ ﺷﺪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺭﻗﺼﯿﺪ؛ ﺁﻓﺘﺎﺏﺩﺭ ﺁﻣﺪﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻡﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﺳﺖ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻫﺎﺳﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﯾﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻡﺗﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ

==========================ﮐﻮﺩﮎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ. ﻭﯾﮏ ﭼﮑﺎﻭﮎ ﺩﺭ ﻣﺮﻏﺰﺍﺭ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ. ﮐﻮﺩﮎﻧﺸﻨﯿﺪ.ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ: ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥﺻﺪﺍﯼ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺁﻣﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﮔﻮﺵﻧﮑﺮﺩ. ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ.ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﺪﯾﺪ. ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﻣﻌﺠﺰﻩﮐﻦ ﻧﻮﺯﺍﺩﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ. ﺍﻣﺎﮐﻮﺩﮎ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ. ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻥ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺪﺍﻧﻢﮐﺠﺎﯾﯽ.ﺧﺪﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺳﺖﮐﺸﯿﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭﻫﯿﭻ ﺩﺭﻧﯿﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ================================

ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﻡﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ:ﺩﺭﻋﺼﺮﻫﺎﯼﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺑﻪ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻗﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ!ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻏﺮﺑﺖ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻦ ﻭﻭﺍﺭﺩ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺷﻮ!ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﻡ ﺭﺍﭘﯿﺪﺍ ﮐﻦ،ﮐﻨﺎﺭﺑﯿﺪﻣﺠﻨﻮﻥ ﺧﺰﺍﻥ ﺯﺩﻩﻭﮐﻨﺎﺭﻣﺮﺩﺍﺏ ﺍﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﺍﻡ!ﺩﺭﮐﻠﺒﻪ ﺭﺍﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺑﻐﺾ ﺧﯿﺲ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺮﻭ!ﺣﺮﯾﺮ ﻏﻤﺶ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺰﻥ!ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽﺩﯾﺪﺑﺎﺑﻐﻀﯽ ﮐﻮﯾﺮﯼ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﻋﺼﺎﺭﻩﯼﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻏﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮔﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪﻣﻦ ﮐﻦﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖﭘﺮﻭﺍﺯ ﻋﺠﺐ ﻋﺎﺩﺕ ﺧﻮﺑﯿﺴﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﯿﻒﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺁﻥﻭﻗﺖﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﺭﻓﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﺪﺍ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ

آن زمانی
که برای تو
تمامیت تن های جهان
در یک تن
و تمامیت زنهای جهان
در یک زن
و تمامیت عشق
و تمامیت شعر
در نگاهش
متجلی گردد،
و تو مجبور به دوریّ و صبوری باشی...


آه،
آن روز
تو محروم ترین مرد زمین خواهی بود

!

ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﺩﺷﺪﻧﺖ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﻋﺎﺑﺮﺍﻥ،ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺍﺳﺖ ...ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮒ ﺳﺒﺰ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺎﺷﯽ؟ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺵ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦﺩﻧﻴﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﻢ. ﺗﻮ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﯼﺑﺰﺭﮒ ﺗﻨﻬﺎﺋﻴﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﯽ...ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﯿﻠﯽ ﺭﻭﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻮﺍﺯﺷﮕﺮﺕ ﺑﻮﺩ...ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻧﮕﺎﻩﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ، ﭘﯿﺎﺩﻩ ، ﺍﯾﻦ ﺗﻮ ﻭ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼﭘﺎﯼ ﻣﻦﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ، ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺑﯽﭼﺮﺍﻍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽﻫﺮﮔﺰﺩﺳﺘﻲ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ ﻭﻗﺘﻲ ﻗﺼﺪ ﺷﻜﺴﺘﻦﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻱ ﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻜﻦﻭﻗﺘﻲ ﻗﺼﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺍﺭﻱ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﮕﻮﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻱﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﻗﻠﺒﻲ ﺭﺍ ﻗﻔﻞ ﻧﻜﻦ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻠﻴﺪﺵﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻱ...ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ , ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝﺗﻮ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺍﺳﺖ , ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﻫﺮﮐﻪﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺳﺮﺍﻏﺖ , ﺟﻮﺍﺑﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺳﺖ

*ﻭﻗﺘﯽﮔﺮﯾﺒﺎﻥﻋﺪﻡﺑﺎﺩﺳﺖﺧﻠﻘﺖﻣﯽﺩﺭﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺍﺑﺪﭼﺸﻢﺗﻮﺭﺍﭘﯿﺶﺍﺯﺍﺯﻝﻣﯽﺁﻓﺮﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻭﻗﺘﯽﻋﻄﺶ ﻃﻌﻢﺗﻮ ﺭﺍﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺖ ﺷﺪﻡ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺩﻟﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽﯾﮏﺁﻥ ﺷﺪ ﺍﯾﻦﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﺎﻥﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩﺁﻥﺩﻡﮐﻪﭼﺸﻤﺎﻧﺖﻣﺮﺍﺍﺯﻋﻤﻖﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽﮐﻪﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻡﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﻧﺎﻣﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﺁﺩﻡ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺠﺪﻩﮐﺮﺩﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭼﺸﻤﺎﻥﺗﻮﻧﻪﺁﺗﺸﯽﻭﻧﻪﮔﻠﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽ***********************

"ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎﻡ...ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎﻡ/ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ﺩﺭﺷﺎﺥ"ﺗﻼﺟﻦ" ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﻧﮓ ﺳﯿﺎﻫﯽ/ﻭﺯﺍﻥ ﺩﻝﺧﺴﺘﮕﺎﻧﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ؛/ﺗﻮﺭﺍﻣﻦﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢ/ﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎﻡ، ﺩﺭﺁﻥ ﺩﻡ، ﮐﻪ ﺑﺮﺟﺎ، ﺩﺭﻩ ﻫﺎ ﭼﻮﻥﻣﺮﺩﻩ ﻣﺎﺭﺍﻥ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺍﻧﺪ؛/ﺩﺭﺁﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﺩﺩﺳﺖ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭﮐﻮﻫﯽ ﺩﺍﻡ،/ﮔﺮَﻡﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﯾﺎﻧﻪ، ﻣﻦ ﺍﺯﯾﺎﺩﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﺎﻫﻢ؛/ ﺗﻮﺭﺍﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺭﺍﻫﻢ

ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﭼﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲﺩﺍﺷﺘﻴﻢﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﻴﻢ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻴﻢﮐﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﻲ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﮐﺴﻲﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢﺳﮑﻮﺕ ﭘﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ...ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻲ ﺁﻣﺪﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻤﺎﻥ ﻣﻲﺁﻳﺪ!!ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺩﻝ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﻟﻪﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺯﺑﺎﻥﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ...ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻪ

e)Agar baran budam anghadrmibaridam ta ghobarghamhayat shoste shavad.agarparvane budam gerd mohabbate tomicharkhidam .chegune tosif konamto ra ke sharmandeye yas sepidenegahat nashavam morvaridashkam ra nesarat khaham kardmanand shabnami dar barabarekhorshid mohabat to soud mikonam

:heart: :heart: :heart: :heart: :heart: :heart: :hearدخترک خندید و
پسرک ماتش برد !که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !غضب آلود به او غیظی کرد !این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !هر دو را بغض ربود...دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
t: :sun: :sun: :sun: :sun:

شیشه ها شکستنیست،زندگی گذشتنیست،این فقط محبت است که همیشه ماندیست

zendegi ham chon badkonaki ast dar dastane koudaki. Ke hamishe tarse az tarkidane an lezate dashtanash ra az bein mibarad

AGAR ASHEGH SHODAN PAS YEKGONAH AST …DELE ASHEGH SHEKASTAN SADGONAH AST…AGAR MAH BODAM BE HARJA KEBODI,SORAGHET RO AZ KHODAMIGEREFTAM …AGAR SANG BODAM BE HARJA KEBODI,SARE RAHGOZARE TO JAMIGEREFTAM …AGAR MAH BODI BE SAD NAZSHAYAD,SHABI BAR LABE BAMAMMINESHASTI …AGAR SANG BODI BE HARJA KEBODAM,MARA MISHEKASTI ...AGE BA TO BODAN ESHTEBAHE,AGETO RO KHASTAN ESHTEBAHE,AGEASHEGHE TO BODANESHTEBAHE,AGE VASE TO MORDANESHTEBAHE,PAS BEDON KE TOGHASHANG TARIN ESHTEBAHI