English
JUSTGOD guestbook (1759) Sign guestbook
If u dOnT WaNt tO KnOw wHaTs pAiN, DoNâT LoVe aNyOnE TrUeLy. .. iF SoMeOnE LoVeS YoU TrUlY.. NeVeR ShOw tHeM WhAtS PaIn...! 
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ .... ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻝ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ ﭘﮋﻣﺮﺩ ﭼﺮﺍ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺭﻭﻥ ﭘﯿﻠﻪ ﺍﺵ ﺍﻓﺴﺮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺩﻝ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺰﺍﺭ ﻣﻦ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﺑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺩﺭﺩﻡ ﺯﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ!
ﺳﻮﺯﺩ ﻣﺮﺍ،ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ ﺳﺎﻗﯽﺑﺪﻩ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺍﯼ،ﺯﺁﻥ ﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯽﺧﻮﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺣﺴﻦِ ﺷﻮﺭﺍﻧﮕﯿﺰﺗﻮ،ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺯﺍﻥﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﻏﻢ،ﺑﺎﺭﺩ ﻓﺮﻭﻍﺻﺒﺤﺪﻡ ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﯿﺶ ﻭﮐﻢ،ﻓﺎﺭﻍ ﺯ ﺗﺸﻮﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﯽ ﺩﻫﺪ،ﻓﯿﻀﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺎ ﻣﺴﮑﻨﺖ ﺷﺎﻫﯽﺩﻫﺪ،ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺩﺭﻭﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺳﻮﺯﺩﻣﺮﺍ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ،ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻣﺮﺍﻭﺍﺯ ﻣﻦ ﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ،ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺍﺯﺧﻮﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﺍﯼ ﺳﺮﻭﺳﻬﯽ،ﺳﻮﺩﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺭﻫﯽﯾﻐﻤﺎ ﮐﻨﺪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺭﺍ،ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻧﺪﯾﺸﻢﮐﻨﺪ*******
به خداحافظي تلخ تو سوگند، نشد
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
به خداحافظي تلخ تو سوگند، نشد
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
