ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﮔﺮﯾﺴﺖﺳﺎﻝ 1264 ﻗﻤﺮﻯ، ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻯﺩﻭﻟﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﮐﺴﻦ ﺯﺩﻥ ﺑﻪﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥﺑﺮﻧﺎﻣﻪ، ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻧﻰ ﺍﯾﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍﺁﺑﻠﻪﮐﻮﺑﻰ ﻣﻰﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﺲﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺁﺑﻠﻪﮐﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﺧﺒﺮﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻧﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰﻧﻤﻰﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭﺍﮐﺴﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ. ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﮐﻪﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻓﺎﻟﮕﯿﺮﻫﺎ ﻭ ﺩﻋﺎﻧﻮﯾﺲﻫﺎ ﺩﺭﺷﻬﺮ ﺷﺎﯾﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﮐﺴﻦﺯﺩﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺍﻩ ‌ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺟﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﻥﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰﺷﻮﺩ.ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﯿﺪ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﻯ ﺁﺑﻠﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ،ﺍﻣﯿﺮ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﻮﺩ ﺁﺑﻠﻪ ﺑﮑﻮﺑﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﺎﻥﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﺮﯾﻤﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﺍﻭﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﻤﻪﻣﺮﺩﻡ ﺁﺑﻠﻪ ﻣﻰﮐﻮﺑﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺳﺨﻦﺩﻋﺎﻧﻮﯾﺲﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﯿﺮ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ. ﺷﻤﺎﺭﻯﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺑﻠﻪﮐﻮﺑﻰ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺯﺩﻧﺪ.ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥﺩﺭ ﺁﺏ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﻰﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﯿﻊ ﺍﻻﻭﻝ ﺑﻪﺍﻣﯿﺮ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪﻯ ﺷﻬﺮﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﻯ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺁﻥ ﻓﻘﻂﺳﻰﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺁﺑﻠﻪ ﮐﻮﺑﯿﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ، ﭘﺎﺭﻩ ﺩﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﻯ ﺁﺑﻠﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﺍﻣﯿﺮ ﺑﻪ ﺟﺴﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﻭﺁﻧﮕﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺁﺑﻠﻪﮐﻮﺏ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﯾﻢ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﯿﺮ، ﺑﻪﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺁﺑﻠﻪﺑﮑﻮﺑﯿﻢ ﺟﻦ ﺯﺩﻩ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﺍﻣﯿﺮ ﻓﺮﯾﺎﺩﮐﺸﯿﺪ: ﻭﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ، ﺣﺎﻝ،ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻩﺍﻯ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﺟﺮﯾﻤﻪﺑﺪﻫﯽ... ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﻭﺭﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺪﺍﺭﻡ. ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺟﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ ﻭﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: ﺣﮑﻢ ﺑﺮﻧﻤﻰﮔﺮﺩﺩ، ﺍﯾﻦﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ.ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﯾﮕﺮ، ﺑﻘﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺁﺑﻠﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﺭﻭﻯ ﺻﻨﺪﻟﻰ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﻰ ﺯﺍﺭﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺴﺘﻦ ﮐﺮﺩ...ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ.ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺘﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝﮔﺮﯾﺴﺘﻦ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭﻣﻼﺯﻣﺎﻥ ﺍﻣﯿﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﮐﻮﺩﮎﺷﯿﺮﺧﻮﺍﺭ ﭘﺎﺭﻩ ﺩﻭﺯ ﻭ ﺑﻘﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﻯﺁﺑﻠﻪ ﻣﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻰﮔﻔﺖ: ﻋﺠﺐ، ﻣﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪﻣﯿﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪﺧﺎﻥ، ﭘﺴﺮ ﺍﻣﯿﺮ، ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺍﻭ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻫﺎﻯﻫﺎﻯ ﻣﻰﮔﺮﯾﺪ.ﺳﭙﺲ، ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﮔﺮﯾﺴﺘﻦ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺑﭽﻪﻯ ﺷﯿﺮﺧﻮﺍﺭ ﺑﻘﺎﻝ ﻭ ﭼﻘﺎﻝ ﺩﺭ ﺷﺄﻥﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻣﯿﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﮕﺮﯾﺴﺖ، ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺍﺯﺗﺮ

:heart: :heart: :heart: :D :D :D :D

ﭼﻬﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺩﺭ ﺣﺎ ﻝ ﺳﻮﺧﺘﻦﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻣﺤﯿﻂ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻛﻪﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﺍﻭﻟﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ "ﺻﻠﺢ"ﻫﺴﺘﻢ ،ﻛﺴﯽﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻭﺷﻦﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵﻣﯽ ﺷﻮﻡﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﺵﻛﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺸﺖﺩﻭﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ "ﺍﯾﻤﺎﻥ" ﻫﺴﺘﻢ ﻭﺟﻮﺩﻣﻦ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺲ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻬﻢﻧﯿﺴﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﻢ ،ﺳﺨﻨﺶ ﻛﻪﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻧﺴﯿﻢ ﻣﻼﯾﻤﯽ ﻭﺯﯾﺪ ﻭﺁﻧﺮﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﺷﻤﻊ ﺳﻮﻡ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺧﺘﯽﮔﻔﺖ:ﻣﻦ"ﻋﺸﻖ" ﻫﺴﺘﻢ ،ﻣﻦ ﺗﻮﺍﻥﺭﻭﺷﻦ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻧﺰﺩﯾﻜﺘﺮﺍﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﻧﺪ.ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮﻝ ﻧﻜﺸﯿﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﯿﺰﺧﺎﻣﻮﺵﺷﺪﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻛﻮﺩﻛﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺳﻪﺷﻤﻊ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎﺧﺎﻣﻮﺵ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺳﭙﺲﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺴﺘﻦ ﻛﺮﺩ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﻊ ﭼﻬﺎﺭﻡﮔﻔﺖ:ﻧﺘﺮﺱ ،ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯿﻜﻪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯽﺩﺭﺧﺸﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺷﻤﻌﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻧﯿﺰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻨﯿﻢﻣﻦ"ﺍﻣﯿﺪ"ﻫﺴﺘﻢ ،ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢﺍﻣﯿﺪ،ﻋﺸﻖ،ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺻﻠﺢ

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺑﯽ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻮﺝ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺭﯾﺎ ﺧﺮﻭﺷﺎﻥ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺳﺎﺣﻞ ﻏﻢ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺒﺎﺭﻡ ﺑﺮ ﮐﻮﯾﺮ ﻗﻠﺐ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻮﺗﻪ ﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﺑﮑﺎﺭﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎﺩ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﻗﺎﺻﺪ ﺷﻬﺮﯼ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺳﻮﯼ ﻓﺮﺩﺍ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺘﺎﺯﻡ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻗﺼﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﺍﯾﻨﮏ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻪ ﻋﺸﻘﻢ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺑﺎﺩ ﻭ ﻣﻮﺝ ﻭ ﺁﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺩﯾﺎﺭ ﺳﺮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ

ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦ؛ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦ ﺍﮔﻪ ﺣﺘﯽﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺳﺨﺘﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻪﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ، ﭘﻮﻝ ﻭ ﻧﮋﺍﺩ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﻤﺼﺪﺍﯾﯽﻫﺎ، ﭘﻠﯿﺲ ﺿﺪ ﺷﻮﺭﺵ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻪ ﺑﻤﺐﻫﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﻩ، ﻧﻪ ﺑﻤﺐ ﺍﻓﮑﻦ ﻧﻪﺧﻤﭙﺎﺭﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﭘﺎﺷﻮ ﺭﻭﯼﻣﯿﻦ ﺟﺎ ﻧﻤﯿﺰﺍﺭﻩ ﻫﻤﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺁﺯﺍﺩﻥﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﺩﺭﺩﻥ ﺗﻮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﻤﯽ ﺧﻮﻧﯽ،ﻧﻬﻨﮕﺎ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﮐﺮﺩﻥﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻔﺮﺕ ﻭﺑﺎﺭﻭﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻇﻠﻢ ﺧﻮﺩﮐﺎﻣﻪ ،ﺑﺪﻭﻥﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦ؛ﭘﺮ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻟﺒﺎﻟﺐ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭﺑﻮﺳﻪ، ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦﺍﮔﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺟﺮﻣﻪ ﺍﮔﻪ ﺑﺎﺑﺮﺩﻥ ﺍﺳﻤﺶ، ﮔﻠﻮ ﭘﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﻪﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺗﻮﺵ ﺯﻧﺪﺍﻥﯾﻪ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺱ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻨﮕﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﺪﻥﻣﺸﻤﻮﻝ ﺁﺗﺶ ﺑﺲ ﮐﺴﯽ ﺁﻗﺎﯼ ﻋﺎﻟﻢﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺳﻬﻢﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻪ ﺗﻦ ﻫﺮ ﺩﻭﻧﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﺪﻭﻥﻣﺮﺯ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻭﻃﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺸﯽ ﺗﻌﺒﯿﺮﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﺎ *****

salam aji khobi? :heart: :heart:

salam aji khobi?

سلام دوستان نام این شخص جمال حمیدی فرزند لفته متولد 1351 شاغل در شرکت حفاری اهواز که با اکانتهای andam80 virangar jamalbedvi در این سایت چت می کند و دارای سه فرزند می باشد از سوی دادگاه ارشاد تهران تحت تعغیب می باشد .
هرکس از وی نشانی دارد ویا اطلاعاتی دارد لطفا به virangar2 و یا با دادگاه ارشاد و پرونده رمالگری (دعا نویسی)جمال بدوی تماس گرفته و یا با شماره تلفن 09351251294 وکیل پرونده تماس حاصل نمایید .
ضمنا این شخص همراه یک زن بدکاره انجام به این کار می کنند .
زنهای شوهردار و دختران را توسط رمال گری اغفال کرده و با گرفتن عکس از این زنها سوئ استفاده می کنند.
شماره تلفنهای این اشخاص به شرح زیر است
09168660663 09163151342 09371805179
ضمنا این اشخاص متواری می باشند.هرکس به هر نوعی با این ها در ارتباط باشد شریک جرم بوده و از سوی دادگاه ارشاد مورد پی گیری میباشند

ﻣﺎﻳﻪ ﺍﺻــــﻞ ﻭ ﻧﺴﺐ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﻭﺭﺍﻥﺯﺭ ﺍﺳﺖﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖﺩﻭﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻛﺴـــﺮ ﺷــﺄﻥﺷــﻌـﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖﺟﺎﻱ ﭼﺸﻢ ﺍﺑﺮﻭ ﻧﮕﻴﺮﺩ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮﺍﺳﺖﻧﺎﻛﺴﻲ ﮔﺮ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻋﻴﺐﻧﻴﺴﺖﺭﻭﻱ ﺩﺭﻳﺎ، ﺧﺲ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻗﻌﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﻮﻫﺮﺍﺳﺖﺷﺼﺖ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﻋﻮﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲﻣﻴﻜﻨﻨﺪﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﻻﻳﻖﺍﻧﮕﺸــــﺘﺮ ﺍﺳﺖﺁﻫﻦ ﻭ ﻓﻮﻻﺩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﻮﻩ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ ﺑﺮﻭﻥﺁﻥ ﻳﻜﻲ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﻌﻞﺧﺮ ﺍﺳﺖﻛــــﺮﻩ ﺍﺳـﺐ ، ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﭘـﺲﻣــــﺎﺩﺭ ﺭﻭﺩﻛــــﺮﻩ ﺧــﺮ ، ﺍﺯ ﺧــﺮﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺶﻣــــﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖﻛﺎﻛـﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺭﺗﺒــﻪ ﺍﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﺮﺩﺯﻟﻒ ، ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻣﺸﻚ ﻭ ﻋﻨﺒﺮﺍﺳﺖﭘﺎﺩﺷﻪ ﻣﻔﻠﺲ ﻛﻪ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﻲﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺳﺖﺩﺍﺋﻤﺎً ﺧﻮﻥ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ﺗﻴﻐﻲ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐﺟﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖﺳﺒﺰﻩ ﭘﺎﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﻴﻮﻩﺩﺍﺭﺩﺧﺘﺮ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻧﺠﻴﺐ ﺍﻓﺘـﺎﺩ ﻣﻔﺖﺷﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖﺻﺎﺋﺒﺎ !ﻋﻴﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﮔﻮ ﻋﻴﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﻣﮕﻮﻫﺮ ﻛﻪ ﻋﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﺪ، ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻ ﺗﺮﺍﺳﺖ

ﻋﺠﺐ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻪﺍﻭﻝ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﺱ ﻣﯿﺪﻫﺪﺑﻨﺎﻡ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺷﮏ ﺭﺍﺁﻓﺮﯾﺪ ﺗﺎ ﺁﺗﺶﺟﻨﮕﻠﻬﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﮐﻼﻓﯽ ﭘﯿﭻ ﺩﺭ ﭘﯿﭻﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﭘﯿﭻ ﺍﺳﺖ ﻭﺁﺧﺮﺵﻫﯿﭻ ﺍﺳﺖﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﻣﯽﺩﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ؟ ﭼﻮﻥ ﮐﺴﯽ ﺍﺷﮑﻬﺎﻣﻮ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﺰﯾﺰﻡﺍﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻭ ﭘﻮﺩﻡ ﻣﻦ ﻻﯾﻖ ﻋﺸﻖﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﻮﺩﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺑﻮﺩﺳﮑﻮﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪﻋﺸﻖ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﭘﺲﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﯿﺎﺭﯼ ﮐﻮﺷﺶﮐﻦﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﺑﺮ ﻟﺒﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﮑﺮﻭﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩﭼﺸﻢ ﺳﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﺷﻤﻊ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮ ﺷﻢﻧﮑﻦ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢﻧﮑﻦﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻏﻢ ﺭﻭﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﺧﯿﺎﻝﺍﺷﻨﺎﯾﯽ ﺭﺍ-----------------------

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﯾﺶ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﺎﺭﻫﺎﯾﺶﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖﺍﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﺍﻩﻧﺪﺍﺭﺩﻣﺎﻧﻨﺪﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭﺑﺎﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮﺍ ، ﻫﯿﭽﮕﺎﻩﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﮏ ﻭﺭﻗﺶ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﺑﺨﺸﻨﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ، ﺯﯾﺮﺍ ﺣﺘﯽﺗﻪ ﮐﻔﺸﯽ ﮐﻪ ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻢﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ----------------

Thank you ariana HOW are you?

ببار باران که دلتنگم ... مثال مرده بی رنگم ببار باران کمی آرام ... که پاییز هم صدایم شد که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد ببار باران ..... بزن بر شیشه ی قلبم بکوب این شیشه را بشکن که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد ببار باران ....... که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش ببار باران ... درخت و برگ خوابیدن اقاقی ... یاس وحشی ... کوچه ها روزهاست خشکیدن ببار باران ... جماعت عشق را کشتن کلاغا پونه ی سبز وفا را بی صدا خوردن .... ولی باران تو با من بی وفایی ...... تو هم تا خانه همسایه می باری و تا من ... می شوی یک ابر تو خالی ...... ببار باران ......... ببار باران ........ که تنهایم ---------------------------------------------- ---------------------------

باران باران مي بارد امشب دلم غم دارد امشب آرام جان خسته ره مي سپارد امشب در نگاهت، مانده چشمم شايد از فکر سفربرگردي امشب از تو دارم، يادگاري سردي اين بوسه را پيوسته بر لب قطره قطره اشک چشمم ميچکد با نم نم باران به دامن بسته اي بار سفر را با تو اي عاشق ترين بد کرده ام من رنگ چشمت رنگ دريا سينه ي من دشت غم ها يادم آيد زير باران با تو بودم با تو تنها زير باران با تو بودن زير باران با تو تنها باران مي بارد امشب دلم غم دارد امشب آرام جان خسته ره مي سپارد امشب اين کلام آخرينت برده ميل زندگي را از سر من گفته اي شايد بيايي از سفر اما نميشه باور من رفتنت را کرده باور التماسم را ببين در اين نگاهم زير باران گريه کردم بلکه باران شويد از جانم گناهم اين کلام آخرينت برده ميل زندگي را از سر من گفته اي شايد بيايي از سفر اما نميشه باور من

قطار میرود تو میروی تمامایستگاه میرود ومن چقدرساده ام که سال های سال درانتظار تو کنار این قطارایستاده ام و همچنان به نردههای ایستگاه رفته تکیهداده ام

Salam AriaNA...Khubi!?

Salam

بی تو، مهتابشبی، باز از آن كوچه گذشتم، همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم، شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم، شدم آن عاشق دیوانه كه بودم در نهانخانه جانم، گل یاد تو، درخشید باغ صد خاطره خندید، عطر صد خاطره پیچید, یادم آمد كه شبی باهم از آن كوچه گذشتیم پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم ساعتی بر لب آن جوی نشستیم تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت من همه، محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان رام خوشه ماه فروریخته در آب شاخهها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ یادم آید، تو به من گفتی: از این عشق حذر كن! لحظهای چند بر این آب نظر كن، آب، آیینه عشق گذران است، تو كه امروز نگاهت به نگاهی نگران است، باش فردا، كه دلت با دگران است! تا فراموش كنی، چندی از این شهر سفر كن! با تو گفتم: حذر از عشق!؟ ندانم سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم، نتوانم! روز اول، كه دل من به تمنای تو پر زد، چون كبوتر، لب بام تو نشستم تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم ... باز گفتم كه : تو صیادی و من آهوی دشتم تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم حذر از عشق ندانم، نتوانم! اشكی از شاخه فرو ریخت مرغ شب، ناله تلخی زد و بگریخت ... اشك در چشم تو لرزید، ماه بر عشق تو خندید! یادم آید كه: دگر از تو جوابی نشنیدم پای در دامن اندوه كشیدم نگسستم، نرمیدم رفت در ظلمت غم، آن شب و شبهای دگر هم، نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم، نكنی دیگر از آن كوچه گذر هم ... بی تو، اما، به چه حالی من از آن كوچه گذشتم!

thnx4Ur accept...

خدا پشت و پناهت زود برگرد فداي شکل ماهت زود برگرد هوا سرد است، شالت را بينداز بگير اين هم کلاهت،زود برگرد ببين اين گونه نگذا ري بماند دو چشمانم به راهت زود بر گرد دلم را مي شکاني اي مسافر به جبران گناهت زود برگرد برايت نیست جايي مثل خانه بسوي زاد گاهت زود برگرد بيا از زير قرآنم گذر کن خدا پشت و پناهت،زود برگرد