เขียนอะไรไว้เต็มเลยข้ๅงล้ๅงวดีหกับ

ก็แค่บังเอิญผ่านมา

…ก็แค่บังเอิญ…ผ่านมา…
เลยมายืนสวย-สวยฆ่าเวลา…เท่านั้น
เปล่านะไม่ได้ตั้งใจ…ก็แค่มายืนน่ารักไป….วัน-วัน
ไม่ได้ตั้งใจให้คนมองใจสั่น…ไม่ได้แอบหวังให้ใครไหวหวั่น…ไม่มี

…ก็เปล่า…ไม่ได้รอใคร…
ก็แค่ชอบมาเดินใกล้ใกล้…เวลานี้
ก็เออเธอเลิกงาน… ฉันก็แค่บังเอิญเดินผ่าน…พอดี
ไหนใครรอไม่มี๊-ไม่มี…ก็แค่แดดร่มลมตกพอดี…เลยมา

…ก็บอกแล้วไง…บังเอิญ…
เปล่านะไม่ได้เขิน…ตอนเห็นหน้า
อย่านะอย่ามาใกล้…ไม่ชอบให้ใคร..สบสายตา
กลัวบางคนจะรู้ว่า…คนสวยก็มีเวลา….ใจละลาย…

ขอบคุณกาลเวลา

กาลเวลา..นำเธอมาให้พบ
ความผูกพันธ์…ไม่รู้จบไม่ห่างหาย
กาลเวลา…นำเธอมาให้ใจ
ให้เป็นห่วงสายใย..ไม่ล้างลา

กาลเวลา..นำมาจึงได้รู้
ว่าความรักที่อยู่…นั้นสูงค่า
ขอร้องเถอะน่ะ..กาลเวลา
เมื่อนำเธอมา..แล้วโปรดอย่านำกลับไป

อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ มาฟังเสียงหัวใจฉันเต้น

อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ
มาฟังเสียงหัวใจฉันเต้น
มาฟังสิ่งที่ซ่อนเร้น
ภายใต้ความเย็นชา
อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ
จะได้บอกความนัยว่า ..ปรารถนา
ถ้ายังไม่แน่ใจจากแววตา
ฉันก็พร้อมจะบอกด้วยวาจา..
ว่า…ร ั ก เ ธ อ…

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้
คอยห่วงใยรักเธออยู่ห่าง-ห่าง
ตรงที่นี้ไม่มีเธอจึงอ้างว้าง
น้ำตาหล่นรินบ้างบางเวลา

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่ ที่ เงาแห่งความเหงาเฝ้าถามหา
เผื่อเธออยากหันกลับยามอ่อนล้า
คืนย้อนมาหนุนตักคนภักดี

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่มองเห็น
โดยขอเป็นกำลังใจให้ที่นี่
แค่ได้รักเธอไกล-ไกลสักนาที
ความรานร้าวที่มีได้ผ่อนคลาย

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ด้วยความหวัง
และจะยังรักต่อไปไม่ห่างหาย
รักของฉันนั้นเป็นดั่งเม็ดทราย
แม้คลื่นคลายเกลียวซัดยังมัดใจ

ฉันขอยืนอยู่ในส่วนที่เป็นฉัน
ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันก็ได้
เธอก็อยู่ในโลกของเธอต่อไป
ไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ใด ให้กลับคืน

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้อย่างเจียมตัว
เพราะในหัวใจเธอมีใครอื่น
จะไม่ก้าวล่วงล้ำจนกล้ำกลืน
แค่ได้ยืนมองไกล-ไกล..พอใจแล้ว